- banlamaq
- f.1. Oxumaq, ötmək (xoruz, beçə, qırqovul haqqında). Xoruz banlayır. – Bir qarının bir xoruzu var idi; Hər gün obaşdandan o banlar idi. A. S.. Haradasa, xarabalıqda doğrudan da bir xoruz banlayırdı. Ə. M..2. məc. Qışqırmaq, bağırmaq. Bir də görürsən ki, olub heyvərə; Əlli uşaq banladı birdən-birə. M. Ə. S.. Odur ki, hürriyyətinisvan deyə, şəst ilə banladım. C. C.. // dan. Birdən yerindən danışmaq, qışqırmaq. Nə banlayırsan oradan.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.